ഹെർമോണിലേക്കുള്ള വഴികൾ
.......................................................
ഇസ്രായേൽ എന്ന ഈ കൊച്ചുരാജ്യം വിസ്തീർണ്ണം കൊണ്ട് നമ്മുടെ കേരളത്തിന്റെ മൂന്നിൽ രണ്ടു ഭാഗമേ ഉണ്ടാവുകയുള്ളൂ.
എന്നാൽ ഇവിടുത്തെ കാലാവസ്ഥ സുന്ദരവും വൈവിദ്ധ്യം നിറഞ്ഞതുമാണ്. ഉഷ്ണവും മഴയും മഞ്ഞും അതാത് കാലങ്ങളിൽ ഈ കുഞ്ഞുരാജ്യത്തനുഭവിക്കാം.
അങ്ങ് വടക്കേ അറ്റത്തു സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന ഹെർമോൺ മലയിൽ -2° ൽ മഞ്ഞു വീഴുന്ന അതേ കാലത്ത് തെക്കെയറ്റത്തെ എലാത്തിൽ 24 ° ൽ അതിമനോഹരമായ ദിവസങ്ങളായിരിക്കും.
ഈയടുത്തൊരു ദിവസം ഇസ്രായേലിൽ പൊതുവെ എല്ലാ വർഷവും മഞ്ഞു വീഴുന്ന പ്രദേശമായ ഹെർമോൺ മലയെ ലക്ഷ്യമാക്കി ഞങ്ങളൊരു ദിവസത്തെ ഉല്ലാസയാത്ര പോയി.
ഇസ്രായേലിന്റെ കണ്ണുകൾ (The Eyes of the Nation) എന്നറിയപ്പെടുന്ന ഹെർമോൺ മലകൾക്ക്‌ ഇസ്രായേലിന്റെ സുരക്ഷയിലും യുദ്ധതന്ത്രങ്ങളിലും ഏറെ പ്രാധാന്യമുണ്ട്.
ഉല്ലാസയാത്ര എന്നതിനപ്പുറം ഇത്രയും നാൾ പേര് മാത്രം കേട്ടു പരിചയമുള്ള ഗോളാൻ മലനിരകളെയും, ആ ഭൂപ്രദേശത്തെയും, ഇസ്രായേൽ -സിറിയ ബോർഡർ പ്രദേശങ്ങളെയും കാണുക എന്ന ആഗ്രഹമായിരുന്നു മുന്നിട്ടു നിന്നിരുന്നത്.
1967 വരെ സിറിയയുടെ അധീനതയിലായിരുന്ന റാമാത് ഗോളാൻ, അതേ വർഷത്തെ ആറു ദിവസം നീണ്ടു നിന്ന ഇസ്രായേൽ സിറിയ യുദ്ധത്തിൽ ഇസ്രായേൽ പിടിച്ചെടുക്കുകയായിരുന്നു. യുദ്ധതന്ത്രപരമായി വളരെ പ്രത്യേകതകളുള്ള ഈ മലനിരകളിൽ നിന്ന് ഇസ്രായേലിലെ കാര്യങ്ങൾ അറിയുകയും ആക്രമിക്കുകയും ചെയ്യുക അന്നൊക്കെ എളുപ്പമായിരുന്നു. സിറിയയുടെ ഭാഗത്തു നിന്നും തുടരെത്തുടരെയുണ്ടായ പല ചെറിയ ആക്രമണങ്ങൾക്കും നാശനഷ്ടങ്ങൾക്കും മരണങ്ങൾക്കും ശേഷമാണ് ഇസ്രായേൽ ദിവസങ്ങൾ നീണ്ട യുദ്ധത്തിലൂടെ ഈ പ്രദേശത്തിന്റെ മൂന്നിൽ രണ്ടു ഭാഗവും പിടിച്ചെടുത്തത്.
ബാസാൾട്ട് പാറക്കല്ലുകൾ (കൃഷ്ണശില )നിറഞ്ഞ ഈ പ്രദേശം കാലങ്ങളായി വോൾക്കാനോകളിലൂടെ കടന്നുപോന്ന ഇടങ്ങളാണ്.. ഏകദേശം 4,000 വർഷങ്ങൾക്ക് മുൻപാണ് അറിയപ്പെടുന്നതിൽ അവസാനമായി അഗ്നിപർവ്വതം ഇവിടെ ലാവ തുപ്പിയത്... ഇപ്പോഴും ഇത് വെസ്റ്റേൺ - അറേബ്യൻ പ്ലേറ്റിലെ ഏറ്റവും വലിയ വോൾക്കാനിക് പ്രദേശമാണ്.
ഇസ്രായേലിന്റെ വടക്കൻ പ്രദേശവും ലെബനോൻ ബോർഡറിലേക്ക് നാലു കിലോമീറ്റർ ദൂരവും മാത്രമുള്ള kibbutz ഗേഷർ ഹസിവിൽ നിന്നും രാവിലെ ആറു മണിക്കാണ് ഞങ്ങൾ യാത്ര തിരിച്ചത്.
മെറോൺ മലയും സ്ഫാത്തും കടന്ന് കാത്സ്‌റിന്റെ അരികിലൂടെ ഞങ്ങൾ ഗോളാന്റെ ഉയരങ്ങളിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചു.. ഒരു വശത്തു ഉയർന്ന മലകളും മറുവശത്തു താഴ്‌വാരകളും....അവിടവിടെ മഞ്ഞു വീണു കിടക്കുന്നുണ്ട്....
1967 ലെ യുദ്ധകാലത്തു സിറിയക്കാർ കുഴിച്ചിട്ട നശിപ്പിക്കാനാകാത്ത ഏകദേശം രണ്ടായിരത്തോളം ലാൻഡ് മൈനുകൾ ഇന്നും അവിടെയുണ്ട്.. കമ്പിവേലി കെട്ടി മഞ്ഞ ബോർഡിൽ കറുപ്പും ചുവപ്പുമായി അക്ഷരങ്ങളിൽ Danger Mine എന്നെഴുതിയ ബോർഡുകൾ വളരെ അധികം ദൂരത്തോളം കാണാം.
Volcanic പാർക്ക്‌ എന്നറിയപ്പെടുന്ന സ്ഥലത്തു വണ്ടി നിറുത്തിയപ്പോൾ ദൂരെ സിറിയൻ ഗ്രാമങ്ങളും ബോർഡറും കണ്ടു. സിറിയക്കാരിൽ നിന്ന് ഇസ്രായേലികൾ പിടിച്ചെടുത്ത പീരങ്കികൾ അവിടെ സ്ഥാപിച്ചിട്ടുണ്ട്. വോൾക്കാനോ ഫലമായുണ്ടായ കൃഷ്ണശിലകൾ അവിടെല്ലാം ഉണ്ട്. ഇവിടെ നിന്നുകൊണ്ട് ഇടതു വശത്തേക്ക് നോക്കിയാൽ സിറിയൻ ഗ്രാമമായ അൽ- ക്വനൈത്ര (Al- Qunaitra)യും വലതുവശത്തേക്ക് നോക്കിയാൽ അൽ -ക്വത്തയ്നാ (Qahtainah)യും വ്യക്തമായി കാണാം.
വോൾക്കാനോ പാർക്കിനടുത്ത് ഞങ്ങളെ ഈ ട്രിപ്പ് കൊണ്ടുപോകുന്ന ഇസ്രായേലി സുഹൃത്ത് യോഅവിന്റെ ഒരു druze സുഹൃത്തിന്റെ fruits ഫാം ഉണ്ട്.. ആപ്പിൾ, ചെറി, berries എല്ലാം അവിടെ സീസണിൽ ഉണ്ടാവും.. ഞങ്ങൾ ചെല്ലുമ്പോൾ മുഴുവൻ ഇലകളും കൊഴിഞ്ഞ ആപ്പിൾ മരങ്ങളിൽ കുറെ ആപ്പിളുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നുവെങ്കിലും മഞ്ഞും മഴയും കാരണം അവ ഭക്ഷ്യയോഗ്യമായിരുന്നില്ല. ആ ഫാമിൽ ഇരുന്നു ഞങ്ങൾ ഇടിയപ്പവും ചിക്കൻ സ്റ്റ്യുവും ചൂടു ചായയും കഴിച്ചു.
ഞങ്ങൾ എന്ന് വെച്ചാൽ ഞങ്ങളുടെ സുഹൃത്തും ഗൈഡും ഡ്രൈവറും വണ്ടി ഓണറുമെല്ലാമായ ഇസ്രായേൽക്കാരൻ യോഅവ്, അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭാര്യ ഫിലിപ്പീൻസുകാരി എമിലി, ഡ്റൂസ്* മതവിശ്വാസിയായ യോഅവിന്റെ സുഹൃത്ത് പിന്നെ ഞങ്ങൾ മൂന്നു മലയാളികൾ.. ലോകവും അതിലേ മനുഷ്യരും മതങ്ങൾക്കും ദേശങ്ങൾക്കും ഭാഷകൾക്കും രുചികൾക്കും അപ്പുറം ഒന്നാണെന്ന ഒരു മനോഹരബോധം ആ ഇരിപ്പിലും സംസാരത്തിലും എന്നിൽ തുടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.
പ്രാതലിനു ശേഷം ഞങ്ങൾ യാത്ര തുടർന്നു.. Majdal shams എന്ന druze വില്ലേജിന്റെ അതിരിൽ നിന്നുകൊണ്ട് ഞങ്ങൾ മഞ്ഞിൽ മുങ്ങി മനോഹരിയായ ഹെർമോൺ മലയെയും അതിനോട് ചേർന്നു നിൽക്കുന്ന വേറെയും കുന്നുകളെയും അകലെ നിന്ന് കണ്ടാസ്വദിച്ചു. അതിലൊന്നാണ് പ്രസിദ്ധമായ "Shouting Hill" എന്ന് യോഅവ് ഞങ്ങളോട് പറഞ്ഞു, തുടർന്ന് ആ കഥയും.
1967 ലെ വലിയ യുദ്ധത്തിന് ശേഷം ഇസ്രായേൽ ഗോളാൻ heights പിടിച്ചെടുത്തതോടെ ആ പ്രദേശത്തോടൊപ്പം അവിടെ ജീവിച്ചിരുന്ന druze കുടുംബങ്ങളും വിഭജിക്കപ്പെട്ടു.. അവരിൽ പകുതി പേര് സിറിയയിലും ബാക്കി ഇസ്രായേലിലുമായി. അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും കടന്നുപോകാനോ ബന്ധപ്പെടുവാനോ മാർഗമില്ലാതിരുന്ന ആ കാലത്ത് ഈ shouting ഹിൽ ആയിരുന്നു അവരുടെ ആശ്രയം.. അവിടെ ചെന്നു നിന്നുകൊണ്ട് അവർ പരസ്പരം ഉറക്കെ അലറുന്ന ഒച്ചയിൽ അത്യാവശ്യകാര്യങ്ങൾ സംസാരിച്ചു... അങ്ങനെ ആ കുന്നിനു ഷൗട്ടിങ് ഹിൽ എന്ന് പേരുണ്ടായി.. ഇന്നാണെങ്കിൽ മൊബൈൽ ഫോണുകൾ ആ കടമ നിർവഹിക്കുമായിരുന്നു എന്ന് നിങ്ങളെപ്പോലെ ഞാനും ചിന്തിച്ചു.
ഇരുവശവും മഞ്ഞു മൂടിയ വഴിയിലൂടെ ഞങ്ങൾ ഹെർമോൺ മല കയറുവാൻ തുടങ്ങി... കഥകളിലും കാർട്ടൂണുകളിലും കാണുന്ന പോലെയുള്ള ദൃശ്യങ്ങൾ ആയിരുന്നു അവ... മഞ്ഞു മൂടിയ പാറകൾ, വഴികൾ, ഇലകൾ കൊഴിച്ചു നിൽക്കുന്ന ചെറുമരങ്ങൾ.. എങ്ങും വെളുപ്പ്... ധവളിമ.....അങ്ങ് മുകളിൽ എത്തിയപ്പോൾ നീലാകാശവും വെളുത്ത മേഘങ്ങളും എല്ലാം കൂടിച്ചേർന്ന ഒരു മായാപ്രപഞ്ചം.....ചുവന്ന തൊപ്പിയും പച്ച സ്കാർഫും കാരറ്റ് മൂക്കുമുള്ള
Moni Hermoni അവിടെ ഞങ്ങളെ എതിരേറ്റു
☃️
റോപ്പ് കാർ, sledge, self driving alpine coaster, sky rider, സ്കീയിങ് എന്നിങ്ങനെ ഹെർമോൺ തിരക്കിലായിരുന്നു. അതിനിടയിൽ മഞ്ഞു വാരി എറിയുന്ന കുട്ടികളും മുതിർന്നവരും...മഞ്ഞു കൊണ്ട് പലവിധ രൂപങ്ങൾ മെനയുന്നവരും... അങ്ങിനെയങ്ങനെ... ഉത്സവം...
'മഞ്ഞിന്റെ ഉത്സവം'
തിരിച്ചിറങ്ങുമ്പോൾ മണിക്കൂറുകൾ ഏതാനും അവിടെ ചിലവിട്ടു കഴിഞ്ഞിരുന്നു...
കിരിയാത് ഷ്‌മോണ വഴി തിരികെ പോരുമ്പോൾ ജോർദാൻ നദി കണ്ടു. ഹെർമോണിൽ നിന്നുത്ഭവിക്കുന്ന പല ചെറിയ അരുവികൾ ഒഴുകി ഒന്നിച്ചു ചേർന്ന് ജോർദാൻ നദിയായി രൂപാന്തരപ്പെടുന്നു... ഈ നദി ഇസ്രായേലിന്റെയും ജോർദാൻ രാജ്യത്തിന്റെയും അതിരുകളിലൂടെ ഒഴുകി Sea of Galilee എന്ന കിന്നരത്തു തടാകത്തിലും അവിടെ പിന്നെയും തെക്കോട്ടോഴുകി ചാവുകടലിലും ചെന്നു ചേരുന്നു. ഈ അരുവികൾ ജോർദാൻ നദിയായി രൂപാന്തരപ്പെടുന്ന ഇടത്തു പോകാൻ സാധിച്ചതിൽ അതിയായ സന്തോഷം തോന്നി....അവിടെയിരുന്നു കൊണ്ട് ഉച്ചഭക്ഷണം എന്ന പേരിൽ കയ്യിൽ കരുതിയിരുന്ന പഫ്സും കട്ടൻകാപ്പിയും കഴിച്ചു. തണുത്ത കാറ്റും ചൂടു കാപ്പിയും....
യാത്ര തുടർന്നു കുറച്ചു കൂടി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ നഹാൽ സാർ എന്ന മനോഹരിയായ നദിയെയും അതിലേ കുഞ്ഞു കുഞ്ഞു വെള്ളച്ചാട്ടങ്ങളും കണ്ടു. കൃഷ്ണശിലാപ്രദേശമായ ഗോളാനെയും ചുണ്ണാമ്പുകല്ല് പ്രദേശമായ ഹെർമോണെയും വിഭജിക്കുന്നത് ഈ സാർ നദിയാണ്.
അവിടവും കടന്നു ബിരിയ എന്ന സുന്ദരമായ കാട്ടിലൂടെ കടന്നുപോരുമ്പോൾ നിറയെ പൂത്തു നിൽക്കുന്ന കലാനിത് ചെടികളും ചുവന്ന പൂക്കളും... ഇസ്രായേലിന്റെ ദേശീയപുഷ്പമാണ് കലാനിത് എന്ന പോപ്പി അനാമനി.
യുദ്ധങ്ങളുടെയും പലായനങ്ങളുടെയും വേദനകളുടെയും നേടിയെടുക്കലുകളുടെയും ചരിത്രമുറങ്ങിക്കിടക്കുന്ന ആ സ്ഥലങ്ങളിൽ ഞങ്ങൾക്കത് മഞ്ഞിന്റെയും നദികളുടെയും പൂക്കളുടെയും ദിവസമായിരുന്നു.
ഏകദേശം വൈകുന്നേരം ആറു മണിയോടെ തിരികെ എത്തുമ്പോൾ കടന്നുപോയ ഒരു നീണ്ട പകലിന്റെ ക്ഷീണം തോന്നിയില്ല... പകരം നിറഞ്ഞ വെളിച്ചവും പ്രസരിപ്പും മാത്രം.
*(Druze എന്നത് ഒരു മതമാണ് )
